Zaterdag was een werkdag, ik had commercialopnames! Het goede nieuws: de shoot was in Amsterdam en ik hoefde me pas 13.30 te melden. Het slechte nieuws: het stormde als een gek. Oplossing: heel lief mijn vriend aankijken zodat hij me met de auto kon brengen. Je wil niet een half uur fietsen en met een ontploft kapsel op de set aankomen. Zoals gewoonlijk had ik weer veel te veel kleding mee. Er werd één trui uitgevist. Wat ik daaronder zou dragen was niet belangrijk want alleen de bovenkant werd gefilmd (rustig maar, ik had gewoon een spijkerbroek aan). De visagiste toverde me in een half uur tijd om in iemand die ik nauwelijks herkende in de spiegel. Mijn krullen werden extra getangd en dansten van vreugde zowat van mijn hoofd af. Veel make-up zoals je ziet, maar dat hoort erbij.

Het werden close-up opnames van een lachende Alexandra. Op de set gaat het vaak om de verbeelding van emoties en situaties. Ik kan goed lachen en goed huilen maar dit was een geheel nieuwe uitdaging: huilen van het lachen. De visagiste hielp een handje door eucalyptus in mijn ogen te spuiten. Dat werkt bij mij nauwelijks, dus ik moest het toch echt uit mezelf halen. Gelukkig kan ik acteren (de volgende keer neem ik een ui mee). Het resultaat is binnenkort te zien onder deze blog… en hou de tv-commercials voorlopig maar in de gaten 😉